Om te skryf

"Om te skryf beteken om op soek te gaan. Na nuwe dinge om te sê en nuwe maniere om dit te sê. Na nuwe karakters, na nuwe wêrelde, nuwe woorde en beelde wat daardie wêrelde open."

-Rentia Bartlett-Mohl

Ek is nie 'n skrywer nie. Ek is 'n taalvraat. Ek verorber gedigte en stories en mooi sinne en woorde en gedagtes. Ek lees soms digkuns en ek word groen van jaloesie en wens ek het self oor die vermoë beskik om te skryf wat ek pas gelees het. 

Ek het 'n boekie wat ek ooral saamdra. Hy's oorgetrek met Afrikaanse papier en alhoewel hy bitter onbelangrik lyk van buite, dra dit 'n groot deel van wie ek is tussen die buiteblaaie. Ek het 'n onverklaarbare liefde vir digkuns en ek skryf gedigte wat niemand lees nie, maar soms, as mense by een of ander wonderbaarlike wyse oor my mure klouter vir 'n tydelike oomblik van waansin dan deel ek een van daardie gedigte met hulle. Dit gebeur selde, maar dis moontlik.

My nuwe voorneme, oftewel plan, is om te skryf. Oor alles. Almal. In 'n vaste roetine. Met tee of koffie, soggens of saans, reën of sonskyn. Net skryf. Soveel, gereeld en leesbaar as moontlik. Want as daar een ding is wat ek besef het, is dat mens nie noodwendig hoef goed te wees in iets om passie daarvoor te he nie. En hoe meer passie jy het, hoe meer gaan jy tyd spandeer om dit uit te voer. Eventueel gaan jy briljant wees in dit wat jy eers nie kon vermag nie.

“ 'n Skrywer wat wag vir ideale kondisies om in te  werk, sal doodgaan sonder om 'n woord op papier te laat. ”

So ek wil skryf en stories droom en inkleur en droom en dans en wens met woorde. Hou hierdie spasie dop.